Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΗ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ “ΠΕΦΝΟ”

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΗ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ “ΠΕΦΝΟ”

Ο περιηγητής Παυσανίας το 150 μ.Χ. αναφέρει οτι στη βραχονησίδα “Πέφνος” που βρίσκεται στο λιμάνι του Αγίου Δημητρίου Δυτικής Μάνης, γεννήθηκαν οι Διόσκουροι και οτι εκεί υπήρχαν δυο χάλκινα αγάλματά τους. Δυστυχώς πλέον τα αγάλματα δεν υπάρχουν, διότι πιθανότατα εκλάπησαν κάποια στιγμή στα μετέπειτα χρόνια. Η ανάγκη να επανατοποθετήσουμε τα κλεμμένα αγάλματα και να αναβιώσουμε τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού, μας έκαναν να δημιουργήσουμε εκ νέου ενα άγαλμα πάνω στη συγκεκριμένη βραχονησίδα. 

Με την καθοδήγηση και τη βοήθεια του αξιότιμου καθηγητή αρχαιολογίας κυρίου Πέτρου Θέμελη, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το δύσκολο έργο της τοποθέτησης. Η διαδικασία έγινε με μεθόδους που θυμίζουν τα αρχαία χρόνια, αφου όλα τα υλικά κουβαλήθηκαν χέρι-χέρι με ψαροκαϊκο. Το άγαλμα που δημιουργήθηκε απεικονίζει το Δία ο οποίος μεταμορφώθηκε σε κύκνο και ενώθηκε με τη Λήδα και απο την ένωση αυτή προέκυψε ενα αυγό, μέσα απο το οποίο ξεπήδησαν η “Ωραία Ελένη” και οι Διόσκουροι. Το μύθο αυτό εξηγεί ποιητικά ο κύριος Πέτρος Θέμελης στο παρακάτω κείμενό του, το οποίο θα αναρτηθεί σε μαρμάρινη πλάκα ακριβώς απέναντι απο τη βραχονησίδα, στο λιμάνι του Αγίου Δημητρίου:

Η   ΓΕΝΝΗΣΗ  ΤΗΣ  ΕΛΕΝΗΣ

Σύμφωνα με πανάρχαιο μύθο που διασώζεται στην τραγωδία του Ευριπίδη «Ελένη» (στ. 17 και 252),  ο ύπατος των θεών Ζευς, ερωτευμένος με την πανέμορφη Λήδα, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Τυνδάρεω, μεταμορφωμένος σε πάλλευκο Κύκνο καταδιωκόμενο τάχα από αετό, κατέφυγε για προστασία στην τρυφερή αγκαλιά της Λήδας. Η κρυφή, ερωτική ένωση θεού και θνητής ολοκληρώθηκε στο βραχώδες νησάκι Πέφνος, κοντά στην ακτή, όπου αργότερα, η Λήδα έφερε στο φως το περίφημο αυγό, από όπου ξεπήδησαν με τη σειρά οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης και η «Ωραία Ελένη», η μοιραία γυναίκα του Μενέλαου, του Πάρη και της άμοιρης Τροίας. Στο νησάκι της Πέφνου ήταν ανιδρυμένα στην αρχαιότητα χάλκινα αγάλματα των Διοσκούρων, σήμερα προβάλλει εκεί ένα σύγχρονο έργο που εικονίζει το σμίξιμο του Κύκνου-Δία με τη Λήδα.   

Πέτρος Θέμελης